D22
Україна/Ukraine/უკრაინა/Ucraina: Ukrainian poets on war
Она говорит: у нас в доме нет правильного подвала

Она говорит: у нас в доме нет правильного подвала

Written in Russian by Anastasia Afanasieva

Add

Она говорит:
у нас в доме нет правильного подвала
я уехала, там не спрячешься
неделю не могла выехать
мужики расталкивают локтями
мы слабее и не помещались
раньше думали про красивую мебель
ремонт и прочие вещи
теперь думаем: наш подвал не подходит
он не укроет все завалится прямо на нас
лучше сидеть снаружи

мы положили на пол матрасы, подушки
чтобы упасть и лечь как только начнется
мы падали и ложились

муж остался на месте. кто-то должен быть дома
иначе будет некуда возвращаться
конечно, и так ничего не понятно
но охраняет, чтобы никто не вселился, не растащили вещи
он звонит раз в неделю с какой-то многоэтажки,
где чудом ловит мобильник
говорит два слова и сразу кладет трубку
я жив
жду звонка в субботу

когда по улице ехал
квадроцикл с пристроенным минометом
мы не спрашивали, кто вы,
с чьей стороны, за кого вы

мы просто падали на пол
по дороге на рынок над головами свистело
мы приехали с одной клетчатой сумкой
не помещались люди, не то что вещи

она говорит, августовский воздух
проникает в окно
во дворе переспела слива
сотрудники рассматривают, собирают
говорят, в прошлом году была особенно вкусной,
в этом году
уже поздно

я слушаю и не знаю
на самом деле
если ад и рай существуют,
то их разделяет путь
в автобусе, переполненном до предела,
если ад и рай существуют —
где в тишине переспевает слива,
где падают на подушки,
тогда мы теперь проживаем
мгновение после смерти

Published March 3, 2022
© Anastasia Afanasieva

She says we don't have the right kind of basement in our building

Written in Russian by Anastasia Afanasieva


Translated into English by Oksana Maksymchuk and Max Rosochinsky

she says
we don’t have the right kind of basement in our building
I had to leave, no one can hide in there
we couldn’t leave for a whole week straight
men elbowed us out
we were weaker, there was no room for us
in the past we thought about nice furniture
home improvements and such
now we think
our basement doesn’t work
it won’t protect us, it’ll collapse on us
it’s worse than sitting outside

we dragged our mattresses and pillows onto the floor
so that we could fall down as soon as it all starts
we fell down and lay there

my husband stayed behind
someone had to stay home
otherwise there’d be no home to come back to
there may be nowhere to go back to anyway
he watches the apartment
so no one moves in and takes our things
he calls once a week from some high-rise
where he magically gets cell reception
he says a few words and hangs up
I am alive
call back next Saturday

when a four-wheeler with a mortar
passed down the street
we didn’t ask who are you
whose side are you on
we fell down to the floor and lay there

on our way to the market
the bullets whistled over our heads
we arrived here with a single bag
there wasn’t enough room for people, let alone things

she speaks
as the August air
enters the room
in the yard
my coworkers are gathering overripe plums
last year those were perfect
this time around
we missed our harvest
now it’s too late

I listen, and I don’t know
if heaven and hell really exist
they must be separated by a journey
in a minivan, packed full of people
where plums ripen in silence
where people fall to the ground
and we’re experiencing these moments
after death

Published March 3, 2022
© Anastasia Afanasieva
© Oksana Maksymchuk and Max Rosochinsky

ქალი ამბობს: ჩვენს სახლს კარგი სარდაფი არა აქვს

Written in Russian by Anastasia Afanasieva


Translated into Georgian by Shota Iatashvil

ქალი ამბობს:
ჩვენს სახლს კარგი სარდაფი არა აქვს
და გამოვიქეცი, რადგან ვერ დაიმალები იქ
ერთი კვირა ვერ ვახერხებდი გამოსვლას
კაცები გზას მუჯლუგუნებით იკვლევენ
ჩვენ უფრო სუსტები ვართ და ასე არ გამოგვდის 
ადრე ლამაზ ავეჯზე ვფიქრობდით
რემონტზე და ეგეთ რამეებზე
ახლა ვფიქრობთ იმაზე, რომ გამოუსადეგარია ჩვენი სარდაფი
ვერ დაგვიფარავს და თავზე დაგვემხობა ყველაფერი
ამას გარეთ ჯდომა ჯობია ყველანაირად 

და ჩვენც მატრასები და ბალიშები ძირს დავაფინეთ
რათა როგორც კი რამე დაიწყება ზედ დავეცეთ და გავწვეთ
ასეც იყო: ვეცემოდით და ვწვებოდით

ქმარი ადგილზე დარჩა. ვიღაც ხომ უნდა იყოს სახლში
რომ უკან მისაბრუნებელი გვქონდეს
მართალია, ისედაც ყველაფერი გაუგებარია
მაგრამ იცავს, რათა არავინ ჩასახლდეს, რათა ნივთები არ დაიტაცონ
კვირაში ერთხელ რეკავს რომელიღაც მრავალსართულიანიდან
სადაც გაჭირვებით იჭერს მობილური
ორ სიტყვას მეუბნება და თიშავს
მე ცოცხალი ვარ
და შაბათს მის ზარს ველოდები

როცა ქუჩაში ჩაივლიდა
კვადროციკლი ზედ დამაგრებული ნაღმსატყორცნით
არ ვეკითხებოდით, ვინა ხართ
ვის მხარეზე ხართ

უბრალოდ ძირს ვეცემოდით ხოლმე
ბაზრისკენ გზაზე კი თავზემოთ ტყვიები სტვენდნენ
ჩვენ აქ ერთი ჭრელი ჩანთით ჩამოვედით
ხალხიც კი ვერ ეტეოდა, სად იყო ნივთების ადგილი

ქალი ამბობს, რომ აგვისტოს ჰაერი
ფანჯრიდან აღწევს
ეზოში ქლიავი გადამწიფდა
თანამშრომლები ათვალიერებენ, კრეფენ
ამბობენ, რომ შარშან განსაკუთრებით გემრიელი იყო,
წელს
დაგვიანებულია უკვე 

მე ვუსმენ და ვერ ვხვდები
არის თუ არა ასე, რომ
თუ არსებობს ჯოჯოხეთი და სამოთხე,
მათ ერთმანეთს აშორებს გზა
პირთამდე გაჭედილი ავტობუსით,
და თუ არსებობს ჯოჯოხეთი და სამოთხე
სადაც სიჩუმეში გადამწიფებას იწყებს ქლიავი,
სადაც ეცემიან ძირს ბალიშებზე,
მაშინ ჩვენ სიკვდილისშემდგომი არსებობის 
პირველ წამებს ვითვლით

 

Published March 3, 2022
© Anastasia Afanasieva
© Shota Iatashvil


Other
Languages
Russian
English
Georgian
Russian

Anastasia Afanasieva was born in Kharkiv in 1982. She is the author of six books of poetry and the winner of numerous major literary awards and prizes, including the Debut Prize and the Russian Award, two of the top awards in Russian poetry. Her poetry has been translated into English, German, Italian, Ukrainian, and Belarusian. In the US, her poems in translation have appeared in Cimarron Review, Jacket Magazine, and Blue Lyra Review. She is the translator of Ilya Kaminsky’s book Music of the Wind (Ailuros, 2012). The English language translation of Afanasieva’s poem about refugees won First Place in the 2014 Joseph Brodsky/Stephen Spender Prize Competition.


Your
Tools
Close Language
Close Language
Add Bookmark